Domino reverentissimo et catholicorum patrum præconiis beatificando Berctualdo totius Brettaniæ gubernacula regenti Valdharius tuæ almitatis suplex servulus salutem . Quærere etenim tuæ sanctitatis consilium prospere rebus succedentibus tuisque sapientissimis jussionibus famulari animus devotus mihi semper inerat . quanto magis in adversis et in difficilibus rerum eventibus tuæ providæ considerationis industriam consulari voluntaria necessitas meam insciolam parvitatem perurget . Inde ergo nunc instante necessitatum causa quid agi debeat tuæ benivolentiæ ingenium flagitando inquirere opere pretium reor . Latere quidem tuam notitiam potuisse non arbitror quanta et qualia inter regem . Uestsæxanorum . nostrique patriæ regnatores discordiarum jurgia interim pululabant . Et quod adhuc infelicius est ecclesiastici etiam in hanc ipsam dissensionem qui sub ipsis regiminis gubernacula sortiuntur volentes nolen[tesque] de utraque parte implicantur . Sæpe tamen in utrorumque partium conventibus pacem verbis firmabant fædusque ingerunt ut exules eliminarentur a nobis et ipsi nobis inferre non molirentur tantum malum quantum minabant dictis . quæ omnia opere adhuc nec implebantur . Ante paucos autem dies hoc placitum communi consensione condixerunt ut in idus Kalendarum Octobrium in loco qui dicitur Bregunt ford omnes advenissent reges ambarum partium episcopi et abbates judicesque reliquos . Et ibi adunato concilio omnium dissimultatum causæ determinarentur et in quo unusquisque convictus sit offendisse alio recta emendatione satisfaciat . Huic 'autem' concilio illis rogantibus nostrisque juventibus propriisque causis nostræ ecclesiæ cogentibus me præsentem inesse condecet . Maximæ utrisque permittentibus illam pactionis condicionem se observaturos quam ego et eorum præsul pacifice et unianimiter paciscebamur . Inde per omnipotentem rerum conditorem tuæ sanctitatis privelegium obsecro ut mihi innotescere digneris quid de hac re agere debeam , quia nullo modo possum inter illos reconciliare et quasi obses pacis fieri nisi maximum communionis consortium inter nos misceatur . quod nec volo nec ausus sum agere nisi tuæ licentiæ voluntas adnuerit quia memor sum quomodo in præteriti amni sinodo statutum est illis non communicandum si non tuum judicium in ordinatione episcoporum implere festinarent quod adhuc neglectui habentes non perficiebant ideo ergo licet illis invitantibus nostrisque suplicantibus tui oris imperio obedire memet ipsum amplius paro . Tuque obtime pater utere prudenti consilio ut vel consentiam voci deprecantium si ita placuerit vel subter fugiam et me ipsum a conloquio hui[u]s concilii subtraham si ita justum indicaveris . Tantum ut omnimodo in eodem sensu tecum semper maneam . Hac enim pro causa ad conventum Coenredi regis episcoporumque ejus et ducum reliquorum ejus quem nuper de reconciliatione Ælfdrydæ inter se habuerunt licet advocatus non veni . quia ignarus fui quid de hac re tuæ relegionis prærogativa decrevere voluisset ut postquam hoc dedicerim liberius consentissem si non aliorum inventione me prius miscuissem . quid plura elego quæ elegeris rennuo quæ rennueris et id ipsum in omnibus tecum sapiam . Hoc tibi per litteras intimare curavi ne inter plures devulgatum innotescat -:- -:- orantem pro nobis almitatem vestram divina trinitas jugiter tuere dignetur .